کارت دعوت هشتمین دوره سلسله نمایشگاه عکس «خانه عکاسان ایران» با امضای قلم سبز احمد ناطقی مدیر وقت خانه، می‌تواند به عنوان یکی از اسناد عکاسی معاصر ایران قلمداد شود.
به گزارش دفتر رسانه پایگاه عکس چیلیک در کارت دعوت به نمایشگاه عکس «خانه عکاسان ایران» _ به تاریخ امروز ۲۳ اردی بهشت ماه ۱۴۰۳ از آن سه دهه گذشته است_ که با امضای مدیر وقت مرکز به چشم می‌خورد برای حضور در ساعت ۱۸ روز شنبه ۲۳ اردیبهشت ماه سال ۱۳۷۴ از مخاطب گیرنده این کارت، دعوت به حضور کرده است.
در تالار یک این نمایشگاه آثار عاطفه حقیقی، با عنوان «رنگ، نور، گل» و آثار مرتضی مهماندوست با عنوان «یادها و مکان ها» و آثار یوسف گرامی به نمایش گذاشته شده است.
در تالار دو/الف این نمایشگاه آثار نرجس خاتون اویسی، محمدرضا بهارناز، مسعود خامسی پور، فرهاد سلیمانی، یدالله عبدی، مجید محمدیان و راهب هماوندی نام برده شده و در بخش تالار دو/ب به آثاری از ورنر بیشاف، مارک ریبو و یوزف کودلکا پرداخته شده است.
تالار کودکان و نوجوانان هم به «طلایی‌های جشنواره بین المللی عکس کودک و نوجوان سوره(دوره اول تا سوم)» پرداخته است.
برنامه سالن اجتماعات هم در اول خرداد ماه سال ۱۳۷۴ به سخنرانی دکتر جابر عناصری پیرامون «مستندنگاری مراسم عاشورا در تهران» اشاره کرده است.
به برنامه پخش اسلایدهای عاطفه حقیقی در ساعت ۱۸ تاریخ ۴ خرداد ماه همان سال در کارت اشاره شده و نشست با احمد ناطقی هم در ساعت ۱۹ همان روز درباره‌ی نمایشگاه سالانه عکس ایران از جمله نکات یاد شده در این کارت دعوت می‌باشد.
اینها اطلاعاتی از کارت دعوت یک نمایشگاه عکس از سال‌های دهه هفتاد است که از سوی واحد عکس حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی یا همان «خانه عکاسان ایران» به تمامی عکاسان کشور ارسال می‌شده و این رفتار به شکل میانگین به صورت هر ماه در برنامه اجرای این نمایشگاه تعریف شده بود.
این در حالی است که در یک چنین نمایشگاه چند وجهی، مخاطب با تنوع اسامی، تجربه، دانش، نگاه و آثار مواجه بود و در نهایت با درج نظر در دفتر نمایشگاه، حق اظهار رای و دیدگاه‌اش را داشت، اتفاقی که در کمتر و یا معدود نمایشگاه‌های امروزی رخ می‌دهد و دیده می‌شود.
ولی امروز با گذشت سه دهه از عمر چنین سندی معتبر از سقفی تعیین‌کننده به سادگی می‌توان بر مدیریت خُرد و سیاست‌گذاری کلان عکاسی در وسعت جامعه و جمعیت عکاسان حرفه ای، آماتور و علاقمند در غیاب مرکزی چنین محوری، پویا، متمرکز و اثرگذار، نموداری از کامیابی ها و ناکامی ها ترسیم کرد.
مرکزی با مدیریت احمد ناطقی و با پشتوانه‌ی محمدعلی زم که در طی سالها سعی اتاق فکر، گروه برنامه‌ریز و تلاش جمعی‌اش توانست آبرویی برای عکاسان ایرانی در ایران و عکاسی ایران در سایر کشورهای جهان رقم بزند.
شاید! امروز که سالها از زنده بودن این موقعیت و سعی‌اش برای پیشرفت عکاسان ایران و رونق بخشیدن به عکاسی ایران عبور کرده‌ایم، بتوان به عکاسان صاحب کسوت امروز که شاهدی بر رونق آن روزهای این خانه و شرح ده‌ها فعالیت فرهنگی_هنری این مرکز تخصصی، با وجود عمری به قدر یک دهه بودند و شاهد منصفی برای جای خالی‌اش در تارک امروز عکاسی ایران هستند، گفت: «لطفا! لبخند بزنید» … که سه دهه گذشت.
